درک لینک‌های کنونیکال
توضیحی درباره‌ی لینک‌های کنونیکال و اینکه چطور دورهمی با این لینک‌ها کار میکنه و چطور اشتراک‌گذاری پست‌های بلاگ تو وب‌سایت دورهمی، به بازدید و افزایش رنکینگ تولید‌کننده‌ی اصلی محتوا کمک میکنه
اگر شما یک بلاگر هستید که پست‌های خود را در سایت‌های اشتراک‌گذاری لینک مثل dorehami.dev به اشتراک میگذارید، ممکن است بپرسید که این موضوع چطور بر SEO شما تأثیر می‌گذارد. یکی از مفاهیم کلیدی که باید درک کنید، لینک کنونیکال (یا تگ کنونیکال) است. تگ‌های کنونیکال به موتورهای جستجو کمک می‌کنند تا تشخیص دهند کدام URL نسخه «اصلی» محتوای شماست. این موضوع وقتی مهمه که یک پست وبلاگ از چندین مسیر قابل دسترسی باشد، مثلاً یک لینک مستقیم به سایت شما یا یک لینک ارجاع از dorehami.dev.
در این پست قصد دارم در مورد لینک‌های کنونیکال بنویسم. اینکه چی هستن، چطور کار می‌کنند و چرا برای SEO وبلاگ شما مهم هستند. همچنین بررسی می‌کنیم که چطور نبود یا نادرست بودن تگ‌های کنونیکال می‌تواند باعث مشکلات محتوای تکراری شود و بهترین شیوه‌ها رو (با ذکر مثال) برای پیاده‌سازی صحیحشون به اشتراک می‌گذارم.
لینک‌های کنونیکال چی هستند؟
لینک‌های کانونیکال (که معمولاً به عنوان یک تگ کانونیکال در HTML پیاده‌سازی می‌شوند) راهی هستند برای اینکه به موتورهای جستجو بگید کدوم URL نسخه‌ی اصلی یا غیراصلی هستش، خصوصا برای زمانی که چندتا URL با محتوای مشابه یا یکسان وجود داره. به زبان ساده، یک تگ کانونیکال یک عنصر HTML توی بخش صفحه‌تونه که URL کانونیکال اون صفحه رو مشخص میکنه. یعنی به گوگل و بقیه موتورهای جستجو می‌گید: "اگر این محتوا رو زیر آدرس‌های مختلف پیدا کنید، این URL همونیه که باید به عنوان مرجع در نظر بگیرید".
چرا یک محتوای واحد باید چندین آدرس URL داشته باشه؟ حالت‌های زیادی هست که می‌تونه منجر به آدرس‌های URL تکراری یا نزدیک به هم برای یک پست بشه. مثلاً، ممکنه وبلاگ شما با یا بدون "www." در URL قابل دسترسی باشه، یا از طریق HTTP و HTTPS. ممکنه شما یه مقاله رو در چندین دسته‌بندی یا صفحات تگ‌دار داشته باشید که هرکدوم یه لینک متفاوت تولید کنن. حتی چیزی به کوچکی مثل یه پارامتر ردیابی (مثل ?ref=dorehami یا ?utm_source=social) که به URL اضافه بشه می‌تونه یک نسخه متفاوت از صفحه شما بسازه. بدون راهنمایی، موتورهای جستجو ممکنه اینها رو به عنوان صفحات جدا ببینن، با اینکه همه اونها همون محتوا رو نشون میدن. تگ‌های کانونیکال این مشکل رو حل می‌کنن، چون یک URL رو به عنوان نسخه نهایی انتخاب کرده و از موتورهای جستجو می‌خوان که بقیه رو به عنوان صفحه‌ای مشابه در نظر بگیرن.
لینک کنونیکال مثل یک اعلامیه رسمی هست که مشخص میکنه کدوم URL از چندین گزینه موجود باید در جست‌وجو معتبر باشه. با استفاده از تگ‌های کنونیکال، به موتورهای جست‌وجو می‌گید که وقتی دو یا چند URL مشابه یا تکراری هستن، کدوم یکی URL «اصلی» هست که باید در رنکینگ اعتبار داشته باشه.
چطور تگ‌های کانونیکال کار می‌کنند (و چطور می‌تونیم ازشون استفاده کنیم)
یک تگ کانونیکال به عنوان یک عنصر در بخش HTML صفحه‌ی وب شما به صورت زیر پیاده‌سازی میشه:
<link rel="canonical" href="https://example.com/blog-post-url" />این یک خط کد، اطلاعات زیادی رو منتقل می کنه. ویژگی rel="canonical" به موتورهای جستجو میگه که این یه لینک کانونیکاله، و ویژگی href هم URL صفحه‌ای رو که می‌خوای به عنوان نسخه‌ی کانونیکال (نسخه‌ی اصلی) اعلام کنید، شامل میشه. تو خیلی از موارد، لینک کانونیکال رو به URL خود صفحه تنظیم می‌کنید چون خود صفحه منبع اصلیه. در موارد دیگه، اگه صفحات تکراری داشته باشی، تکراری‌ها یه تگ کاننیکال دارن که به صفحه اصلی اشاره میکنه.
مثال: فرض کنید پست وبلاگ شما به آدرس https://www.example.com/page.html?ref=dorehami به خاطر یک پارامتر ارجاعی قابل دسترسی است، اما آدرس اصلی URL اینه: https://example.com/page.html. شما می‌تونید در اون صفحه یک تگ کنونیکال در قسمت head به این شکل اضافه کنید:
<link rel="canonical" href="https://example.com/page.html" />این تگ به موتورهای جستجو میگه که نسخه‌ی ترجیحی (یا همون «کانونیکال») صفحه، همون آدرسیه که در example.com/page.html هست و نه نسخه‌ای که با پارامتر ?ref=dorehami میاد (و نه نسخه‌ای که www. داره). در عمل وقتی گوگل یا هر خزنده‌ی دیگه‌ای اینو ببینه، متوجه میشه که هر ترافیک یا لینکی که به نسخه‌ی ?ref=dorehami بره باید به URL اصلی نسبت داده بشه. در واقع، تمام نسخه‌های تکراری توی یه URL کانونیکال توی ایندکس موتور جستجو جمع می‌شن.
چرا تگ‌های کننیکال برای سئو اهمیت دارند؟
تگ‌های کنونیکال برای سئو خیلی مهم هستن چون کمک می‌کنن از مشکلات محتوای تکراری جلوگیری بشه و مطمئن بشیم که قدرت رتبه‌بندی محتوامون بین چندین URL تقسیم نشه. وقتی موتورهای جستجو با محتوای مشابه (یا خیلی مشابه) تو آدرس‌های مختلف روبرو می‌شوند، باید تصمیم بگیرن که کدوم یکی رو تو نتایج نشون بدن.
با اینکه همه‌ی این آدرس‌ها در نهایت محتوای یکسانی رو نشون میدن، موتورهای جستجو آدرس‌های مختلفی رو می‌بینن. بدون برچسب‌های کانونیکال، ممکنه گوگل چندین نسخه رو ایندکس کنه که کار خالق اصلی محتوا رو سخت میکنه. با استفاده از برچسب‌های کانونیکال، شما آدرس اصلی خودتون رو (احتمالاً همون آدرس تمیز و مستقیم) به عنوان کانونیکال مشخص می‌کنید. پس حالا فرقی نمی‌کنه که گوگل پست شما رو از طریق خزنده‌اش، اشتراک‌گذاری کسی در شبکه‌های اجتماعی یا از طریق dorehami.dev پیدا کنه، می‌دونه که باید آدرس کانونیکال (همونی که شما تعیین کردید) رو ایندکس و رتبه‌بندی کنه و بقیه رو به عنوان نسخه‌های تکراری در نظر بگیره.
اشتراک‌گذاری در dorehami.dev: بلاگ شما همیشه منبع اصلیه!
اگه پست‌هاتون رو تو dorehami.dev (یا هر جمع کننده مشابهی) به اشتراک میگذارید که بیشتر دیده بشید و بازخوردهای بیشتری بگیرید، خبر خوب اینه که dorehami.dev به صورت اتوماتیک لینک شما رو به عنوان لینک کنونیکال در نظر میگیره و اون رو به خزنده‌ها میده! این یعنی هرچقدر کاربرها از طریق دورهمی وارد وب‌سایت شما بشن، وبلاگ شما به عنوان تولید‌کننده اصلی اون مطلب جذاب شناخته میشه و رتبش توی گوگل و سایت‌های دیگه بیشتر میشه. خود dorehami.dev یه پلتفرمه که لینک مطلب (و نه خود مطلب) رو به اشتراک می‌ذاره، به جای اینکه محتوای شما رو کپی کنه. این یعنی پست وبلاگ شما همچنان تنها میزبان محتوا هست و جمع‌کننده فقط داره ترافیک رو به سمت شما می‌فرسته.
امیدوارم که از این مطلب لذت برده باشید!
موفق باشید.